Profilaktyka oraz leczenie wad zgryzu jak również wad twarzowo-szczękowych jest dynamicznie rozwijającą się dziedziną. Nazwa pochodzi od greckich słów ortos (prosty) i odus (ząb). W trosce o piękne oraz równe zęby z porad oraz leczenia ortodontycznego korzystają zarówno dzieci i młodzieży a także, coraz częściej, dorośli.
Wady zgryzu można leczyć przy użyciu aparatów ruchomych lub stałych.
Aparaty ruchome stosuje się najczęściej u dzieci do 13-14 roku życia podczas intensywnego wzrostu. Wykonane są z akrylu w różnych kolorach oraz utrzymujących elementów drucianych. Dodatkowo montuje się specjalistyczne śruby, które są źródłem siły do przemieszczania zębów. Aparaty ruchome nosi się 5-6 godzin dziennie oraz na całą noc do spania. Pacjent sam lub z pomocą osoby dorosłej reguluje śrubę zgodnie z zaleceniami lekarza. Należy przestrzegać zasad noszenia aparatu, gdyż bez współpracy ze strony pacjenta nie można oczekiwać efektów leczenia.
Aparaty stałe stosuje się u dzieci starszych, młodzieży i dorosłych. Do zębów przyklejone są specjalne zaczepy (zamki, rurki, pierścienie) przy użyciu specjalnego kleju. Do zamków wprowadza się łuki metalowe mocując je przy użyciu specjalnych kolorowych gumek lub cienkich drucików (ligatur).
Rodzaje aparatów stałych:
Dla pacjentów, którzy ze względów zawodowych lub innych przeciwwskazań nie mogą korzystać z widocznych aparatów stałych polecamy szyny Clear Aligner. Są one doskonałą alternatywą dla osób ceniących sobie estetykę, komfort i niekonwencjonalne rozwiązania. Półprzeźroczyste nakładki, spełniające funkcję zarówno aparatów stałych jak i ruchomych, nosi się praktycznie non-stop. Ich stosowanie ograniczone jest jednak do określonych przypadków i rodzaju dolegliwości.
We wszystkich typach aparatów wymagana jest wzmożona higiena jamy ustnej. Należy myć zęby przynajmniej trzy razy dziennie, a najlepiej po każdym posiłku. Stosuje się specjalnie do tego przeznaczone szczoteczki do zębów: międzyzębowe i jedno pęczkowe. W sytuacji niezachowania należytej higieny może dojść do powstania odwapnień na powierzchni szkliwa lub rozwoju próchnicy.
Po zakończeniu aktywnego leczenia następuje faza leczenia retencyjnego – stabilizacja ustawienia zębów. Wykonuje się płytkę retencyjną z akrylu lub przykleja się delikatny drucik na powierzchni językowej zębów specjalnym materiałem. Czas leczenia retencyjnego jest indywidualnie ustalany. Zależy min. od wieku pacjenta oraz od wyjściowej wady zgryzu.
